از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است

از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است...

از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است...

 

در کار ما ای مدعی گیرم که سنگ انداختی

ای بی صفت چون میکنی با همت مردانه ام

 

از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است...

  صد بار تو را گفته‌ام ای جان نتوان, کردتا جان ندهی دعوی جانان نتوان کرد هیهات که ای شادی دل تا تو نیایی دردیست در این سینه که درمان نتوان کرد حرفی است به لبهای من ای عشق که تا حشر با هیچ کسی غیر تو ع از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است...

با من آن نامهربان, امشب, چه رام افتاده, است وقت اگر یاری کند بختم به کام افتاده است ساقی این پیمانه را پُرتر بریز از بار پیشگر چه امشب از کفم صد بار جام افتاده است ترس رسوایی چه باشد مستی هر روزه راشادما از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است...

ساقیا, دور جهان, بر سر آب است هنوز,
باده پیش آر که این کار صواب است هنوز

گریه تا باز نشاند مگرم آتش دل
سینه ام معرکه آتش و آب است هنوز

وای از این شهر دروغی که در این دور غلط
اشک گل گرمی بازار گلاب است هنوز

پیرم و شرط ادب نیست جوانی نکنم
چشم معشوقه پر از باده ناب است هنوز 

ای رفیقان ز زبان کهن عیبم مکنید
در سرم نشئه آن کهنه شراب است هنوز

جواد توکلی

از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است...

از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است...

گویند, بده خمس که پالایش, مال است
یک پنجم از افزوده دارایی سال است

از مصرف یک سال من این"شیشه می" ماند
یک پنجم از این شیشه بخور شیخ حلال است

ای خام بزن باده و بنگر به حقیقت
از دست چه کس عقل بشر رو به زوال است

بیزارم از این گونه شریعت که خدایش
بر گردن یک مشت پرستنده وبال است

ای شیر قوی پنجه کجایی که در این ملک
در سوگ تو هر روز عروسی شغال است

بسیار در احوال جهان تجربه کردند
با کفر توان ماندن و با ظلم محال است

جواد توکلی

از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است...

بیهوده مگویید چنین اند و چنانند 
این بی هنران دشمن صاحب هنرانند

خفاش وشانند که در گردش گردون 
خورشید جهانتاب تحمل نتوانند

یارب چه بلا رفت که اعقاب سلیمان 
در بند فتادند و رها اهرمنانند

ای پیر خرابات نه تنها به تو بد رفت 
این طایفه عمریست که حرمت شکنانند

ای ماه که رخسار تو در ابر گرفته 
می باش که این مدعیان رهگذرانند

ای در گلویت خفته دوصد نغمه داود 
برخیز که رندان جهان دل نگرانند

جواد توکلی

از ما چه می گریزی ما را هوای عشق است...